ให้ความรู้เกี่ยวกับแมงมุมปู

การศึกษาที่ตีพิมพ์ในวารสารProceedings of the Royal Society Bแสดงให้เห็นว่าประสบการณ์การปล้นสะดมในอดีตทำให้แมลงภู่เข้าร่วมกับผึ้งตัวอื่นที่กินดอกไม้อย่างปลอดภัยอยู่แล้ว Erika Dawson ผู้ร่วมเขียนและนักศึกษาระดับปริญญาเอกกล่าวว่า "การทดลองของเราแสดงให้เห็นเป็นครั้งแรกว่าเมื่อผึ้งพบว่าตัวเองอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยสัตว์นักล่า พวกมันจะหาสถานที่ที่ปลอดภัยในการกินอาหารโดยร่วมกับผึ้งตัวอื่นๆ ที่กำลังกินดอกไม้อยู่แล้วอย่างปลอดภัย" นักวิทยาศาสตร์ฝึกผึ้งให้แยกความแตกต่างระหว่างสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยและอันตราย: เมื่อผึ้งร่อนลงบนดอกไม้ที่เกี่ยวข้องกับอันตราย ก้ามปูโฟมจะดักจับผึ้งและป้องกันไม่ให้ผึ้งหาอาหาร สิ่งนี้จำลองการโจมตีของ แมงมุมปู นักล่าที่แฝงตัวอยู่บนดอกไม้เพื่อจับแมลงผสมเกสร และสามารถซ่อนตัวด้วยการเปลี่ยนสีของมันได้เหมือนกิ้งก่า ในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย ผึ้งบัมเบิลบีเลือกที่จะกินดอกไม้จากดอกไม้โดยไม่ตั้งใจ แต่ในสภาพแวดล้อมที่อันตราย ผึ้งจะบินไปหาดอกไม้ที่มีผึ้งตัวอื่นครอบครองอยู่ Erika เสริมว่า: "มันคล้ายกับการเดินผ่านย่านที่ไม่ดี - คุณมีแนวโน้มที่จะเลือกเส้นทางที่พลุกพล่านกว่าซึ่งมีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ มากกว่าถนนร้างเพื่อไปยังจุดหมายปลายทางของคุณ เนื่องจากมีโอกาสถูกโจมตี น่าจะต่ำกว่า" ผึ้งบัมเบิลบีเผชิญอันตรายคล้ายกันเมื่อออกหาอาหาร การหลีกเลี่ยงการถูกกินอาจเป็นเรื่องยุ่งยากเนื่องจากผู้ล่ามักปลอมตัวหรือตรวจไม่พบ ผู้เขียนแนะนำให้ผึ้งใช้ข้อมูลจากผึ้งตัวอื่นเพื่อช่วยหลีกเลี่ยงสถานการณ์อันตรายเหล่านี้ ศาสตราจารย์ Lars Chittka ผู้เขียนร่วมจาก Queen Mary's School กล่าวว่า "ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความยืดหยุ่นอย่างน่าทึ่งในการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ในการหาอาหารของแมลงผสมเกสร โดยปกติแล้วผึ้งจะกระจายตัวอยู่ท่ามกลางดอกไม้เพื่อลดการแข่งขัน แต่เมื่อมีอันตรายแฝงตัว พวกมันก็จะกินอาหารด้วยกันเพื่อหาจำนวนที่ปลอดภัย" สาขาวิทยาศาสตร์ชีวภาพและเคมี