การก่อการร้าย

“เราไม่พบหลักฐานว่าการก่อการร้ายแบบหมาป่าเดียวดายกำลังเพิ่มขึ้น” มาร์ก แฮมม์ ศาสตราจารย์อาชญวิทยาและผู้เชี่ยวชาญด้านการก่อการร้ายกล่าว ก่อนการโจมตีในวันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2544 แฮมม์นับคดีการก่อการร้ายโดยหมาป่าเดียวดายได้ 38 คดี หลายคดีเกี่ยวข้องกับการโจมตีหลายครั้ง และในช่วง 13 ปีที่ผ่านมา เขาแยกคดีได้ 45 คดี ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการโจมตีครั้งเดียว ไม่มีทศวรรษใดที่เลวร้ายไปกว่าทศวรรษ 1990 ส่วนใหญ่เป็นเพราะเหตุระเบิดในโอลิมปิกปี 1996, เครื่องบินทิ้งระเบิดต่อต้านการทำแท้ง, การกลับมาของ Unabomber และ Colin Ferguson มือปืนจำนวนมาก Hamm กล่าว เป้าหมาย อาวุธ และแรงจูงใจมีการเปลี่ยนแปลงในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แฮมม์พบ ก่อนเหตุการณ์ 9/11 ผู้ก่อการร้ายเหล่านี้ใช้ระเบิด แต่ตอนนี้ปืนความเร็วสูงเป็นอาวุธที่เลือก เขากล่าว การเปลี่ยนแปลงนี้อาจเป็นผลมาจากกฎหมายที่บังคับใช้หลังจากการทิ้งระเบิดในโอคลาโฮมาซิตี ซึ่งจำกัดการเข้าถึงส่วนผสมในการทำระเบิดของประชาชน เจ้าหน้าที่ตำรวจและทหารกำลังตกเป็นเป้าหมายของกลุ่มผู้ก่อการร้ายโลนวูล์ฟสมัยใหม่ แฮมม์กล่าว ดูเหตุกราดยิงที่ฟอร์ตฮูดและสนามบินนานาชาติลอสแองเจลีส หรือมือสังหารตำรวจริชาร์ด โปลอว์สกี้ หรืออับดุลฮาคิม มูฮัมหมัด (หรือที่รู้จักกันในนามคาร์ลอส เบลดโซ) ผู้ก่อเหตุกราดยิงที่ศูนย์คัดเลือกกองทัพ การโจมตีเหล่านี้หลายครั้งก็อยู่ในระยะประชิดเช่นกัน "ใกล้ ส่วนตัว ความเร็วสูง" คือวิธีที่ Hamm อธิบายถึงการโจมตีของ Christopher Dorner ต่อตำรวจในแคลิฟอร์เนียเมื่อปีที่แล้ว ผู้ก่อการร้ายหมาป่าเดียวดายหลายคนในช่วงก่อนเหตุการณ์ 9/11 ไม่เคยเห็นหน้าหรือพบเหยื่อของพวกเขา แฮมม์กล่าว ตัวอย่างเช่น มาร์ก เอสเซ็กซ์สังหารเจ้าหน้าที่ตำรวจ 5 นายและบาดเจ็บอีก 5 นายในเหตุกราดยิงในนิวออร์ลีนส์ในปี 2516 ในการโจมตีครั้งนี้ เขายืนอยู่บนหลังคาของโรงแรมและยิงใส่ตำรวจ อย่างไรก็ตาม Poplawski อยู่ใกล้กับเหยื่อของเขามาก เขากล่าวว่าเขาสามารถอ่านป้ายชื่อของพวกเขาได้ สำหรับงานวิจัยของเขา Hamm นิยามผู้ก่อการร้ายหมาป่าเดียวดายด้วยลักษณะสี่ประการ: บุคคลที่ก่อความรุนแรงทางการเมือง ไม่อยู่ในกลุ่ม (แต่มักจะระบุร่วมกับ) กลุ่มที่จัดตั้งขึ้น เช่น อัลกออิดะห์ กระทำโดยลำพัง (ตรงข้ามกับคู่ของบอสตัน มือวางระเบิดมาราธอน) และไม่กระทำความรุนแรงด้วยความเศร้าโศกหรือแสวงหาผลกำไร การล้างแค้น หรือชื่อเสียง ตามสถิติแล้ว ผู้ก่อการร้ายหมาป่าเดียวดายส่วนใหญ่เป็นชายโสดผิวขาวที่ตกงานและมีประวัติอาชญากรรม แฮมม์กล่าว เนื่องจากผู้ก่อการร้ายเหล่านี้มีอายุน้อยลงในยุคหลังเหตุการณ์ 9/11 พวกเขาเติบโตขึ้นมาในวัฒนธรรมกึ่งทหารหรือ "แรมโบ้" ที่ขับเคลื่อนด้วยสื่อ อย่างไรก็ตาม น้อยกว่า 1 ใน 3 มีประสบการณ์ทางทหารจริง และไม่เคยรบในอัฟกานิสถานหรืออิรักเลย แฮมม์กล่าว การวิจัยได้รับการสนับสนุนโดยกระทรวงยุติธรรมสหรัฐ และฐานข้อมูลของ Hamm จะถูกส่งไปยังรัฐบาลเพื่อการใช้งานสาธารณะ ได้รับความช่วยเหลือจากสิ่งที่แฮมม์อธิบายแบบติดตลกว่าเป็น "เชอร์ล็อก โฮมีส์" (บทละครที่ใช้ชื่อนักสืบสมมติ) เขาและทีมเริ่มต้นโดยการตรวจสอบคดี 98 คดีระหว่างปี 2483 ถึง 2556 และวิเคราะห์ข้อมูลสำหรับตัวแปร 21 ตัว ทำให้เกิดลักษณะที่สามารถค้นหาได้ 2,058 รายการ เป็นฐานข้อมูลที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยสร้างมาเกี่ยวกับ การก่อการร้าย ของหมาป่าเดียวดาย ในขณะที่การทบทวนเชิงปริมาณเสร็จสิ้น Hamm ยังคงทำงานด้านคุณภาพต่อไป โดยทำการสัมภาษณ์ผู้ต้องขังหากเป็นไปได้ การวิจัยระยะนี้จะอุดช่องโหว่ที่สถิติไม่สามารถบอกได้ เขากล่าว ตัวอย่างเช่น ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 มีคนไม่กี่คนที่ถูกสังหารโดยผู้ก่อการร้ายหมาป่าเดียวดาย ในหมู่พวกเขาคือศาสนาจารย์มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ และโรเบิร์ต เคนเนดี “เราไม่มีสถิติที่จะวัดความสูญเสียทางการเมืองของชายสองคนนั้น” แฮมม์กล่าว เขาอธิบายว่าคิงเป็น "ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของขบวนการสิทธิพลเมือง" และแฮมม์ได้พบกับเคนเนดีที่วิทยาเขตของรัฐอินเดียนาในปี 2511 หลายสัปดาห์ก่อนที่เขาจะถูกลอบสังหาร ทุกวันนี้ แม้แต่กลุ่มรัฐอิสลาม (เดิมชื่อกลุ่มรัฐอิสลามแห่งอิรักและซีเรียหรือ ISIS) ก็มีความเชื่อมโยงกับการก่อการร้ายแบบหมาป่าเดียวดายและการทำให้นักโทษหัวรุนแรง “คุณไม่ได้มาจากครรภ์มารดาของคุณในฐานะผู้ก่อการร้าย” แฮมม์กล่าว ISIS เป็น "ผลกระทบลำดับที่ 9, 10, 11, 12 ของการทำให้เรือนจำหัวรุนแรง" และมีรากฐานมาจากอดีตนักโทษชาวจอร์แดน Abu Musab al-Zarqawi ซึ่งถูกสหรัฐฯสังหารในปี 2549 Hamm กล่าว ผู้ติดตามของเขาก่อตั้งกลุ่มหลังจากที่เขาเสียชีวิต สิ่งที่น่ากังวลอย่างมากสำหรับกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯ และ FBI คือชาวอเมริกันที่ระบุว่าเป็นพวกหัวรุนแรง เช่น ISIS "อิทธิพลของอินเทอร์เน็ตนั้นน่าทึ่งมาก" แฮมม์กล่าว แม้ว่าการตัดศีรษะใครบางคนเป็นการลงโทษแบบโบราณในตะวันออกกลาง แต่ YouTube เป็นเทคโนโลยีใหม่ การแพร่ภาพเหตุการณ์อันโหดร้ายนี้เป็นการเติมเต็มคำจำกัดความของการก่อการร้ายที่ว่า "ฆ่าหนึ่งคน ขู่ 10,000 คน" เขากล่าว “นี่คือสิ่งที่เกี่ยวกับการก่อการร้าย มันส่งผลกระทบต่อทั้งชุมชน นั่นเป็นเหตุผลที่เรากังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก” แฮมม์กล่าว ในประเทศ การโจมตีโครงข่ายไฟฟ้าเป็นภัยคุกคามใหญ่ลำดับต่อไป แฮมม์กล่าว เจสัน วูดริง ผู้ก่อการร้ายหมาป่าเดียวดายทำลายระบบส่งไฟฟ้าในชนบทของรัฐอาร์คันซอได้สำเร็จในปี 2556 การก่อกวนของเขาส่งผลกระทบต่อผู้คน 10,000 คนและมีค่าใช้จ่าย 3 ล้านดอลลาร์ในการซ่อมแซม การโจมตีในวงกว้างอาจใช้เวลาสองปีในการแก้ไข แฮมม์กล่าว และในขณะเดียวกัน "เรากลับไปสู่วันมนุษย์ถ้ำ"