ศึกษาเกี่ยวกับแม่น้ำต่างๆ

หากเราสามารถย้อนเทปวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตทั่วโลกและย้อนเวลากลับไปหลายร้อยล้านปีจนถึงปัจจุบัน เราจะเห็นความหลากหลายทางชีวภาพกระจุกตัวอยู่ตามภูมิภาคที่มีการเคลื่อนตัวของเปลือกโลก ภูมิภาคที่มีการเคลื่อนตัวของเปลือกโลก เช่น เทือกเขาหิมาลัยและแอนเดียนนั้นอุดมไปด้วยพืชและสัตว์เป็นพิเศษเนื่องจากภูมิประเทศที่เปลี่ยนแปลง ซึ่งทำหน้าที่แบ่งและกระจายสายพันธุ์เมื่อเวลาผ่านไป แต่ความหลากหลายทางชีวภาพยังสามารถเติบโตได้ในพื้นที่ที่เงียบสงบทางธรณีวิทยาบางแห่ง ซึ่งการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกไม่ได้ทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือนมานานนับพันปี เทือกเขาแอปปาเลเชียนเป็นตัวอย่างที่สำคัญ: เทือกเขานี้ไม่ได้มีการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกมากนักในรอบหลายร้อยล้านปี แต่ภูมิภาคนี้ยังเป็นจุดที่มีความหลากหลายทางชีวภาพน้ำจืดที่โดดเด่น ขณะนี้ การศึกษาของ MIT ระบุกระบวนการทางธรณีวิทยาที่อาจกำหนดความหลากหลายของสปีชีส์ในพื้นที่ที่ไม่มีการเคลื่อนตัวของเปลือกโลก ในบทความที่ปรากฏในScienceนักวิจัยรายงานว่าการกัดเซาะของแม่น้ำสามารถเป็นตัวขับเคลื่อนความหลากหลายทางชีวภาพในสภาพแวดล้อมที่เก่าแก่และเงียบสงบเหล่านี้ พวกเขาทำคดีในภาคใต้ของ Appalachians และโดยเฉพาะที่ลุ่ม แม่น้ำ เทนเนสซีซึ่งเป็นภูมิภาคที่ขึ้นชื่อเรื่องปลาน้ำจืดหลากหลายชนิด ทีมงานพบว่าเมื่อแม่น้ำกัดเซาะผ่านหินประเภทต่างๆ ในภูมิภาค ภูมิทัศน์ที่เปลี่ยนไปได้ผลักดันปลาชนิดหนึ่งที่รู้จักกันในชื่อกรีนฟินดาร์เตอร์ (greenfin darter) เข้าไปในแม่น้ำสาขาต่างๆ ของเครือข่ายแม่น้ำ เมื่อเวลาผ่านไป ประชากรที่แยกจากกันเหล่านี้ได้พัฒนาเป็นสายเลือดของตนเอง ทีมงานคาดเดาว่าการกัดเซาะน่าจะทำให้ลูกดอกครีบเขียวกระจายตัว แม้ว่าประชากรที่แยกจากกันจะดูภายนอกคล้ายคลึงกัน แต่ด้วยลักษณะเฉพาะของครีบสีเขียวของกรีนฟินดาร์เตอร์ พวกมันแตกต่างกันอย่างมากในองค์ประกอบทางพันธุกรรมของพวกมัน สำหรับตอนนี้ ประชากรที่แยกออกเป็นประเภทเดียว Maya Stokes PhD '21 กล่าวว่า "ให้เวลากระบวนการกัดเซาะนี้ให้มากขึ้น และฉันคิดว่าเชื้อสายที่แยกจากกันเหล่านี้จะกลายเป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน" Maya Stokes PhD '21 กล่าว ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของงานในฐานะนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาใน Department of Earth, Atmospheric and Planetary Sciences ของ MIT ( EAPS). Greenfin darter อาจไม่ใช่สายพันธุ์เดียวที่กระจายพันธุ์อันเป็นผลมาจากการกัดเซาะของแม่น้ำ นักวิจัยสงสัยว่าการกัดเซาะอาจผลักดันให้สิ่งมีชีวิตชนิดอื่น ๆ กระจายพันธุ์ไปทั่วแอ่งน้ำ และอาจเป็นไปได้ว่าภูมิภาคอื่น ๆ ที่ไม่ได้ใช้งานเปลือกโลก Taylor Perron, Cecil และ Ida Green ศาสตราจารย์ด้าน Earth, Atmospheric and Planetary Sciences ของ MIT กล่าวว่า "หากเราสามารถเข้าใจปัจจัยทางธรณีวิทยาที่นำไปสู่ความหลากหลายทางชีวภาพ เราก็สามารถอนุรักษ์มันได้ดีขึ้น"